Czy dostrzegasz siebie i swoje emocje? Samoopieka, czyli odpowiednia postawa i szacunek do naszego ciała i samopoczucia, jest bardzo ważna dla zdrowia i poczucia własnej wartości.
28.10.2022 r.
Wczesna opieka macierzyńska oparta na zaspokajaniu potrzeb dziecka, kojeniu jego emocji i ochronie przed zagrożeniami pełni bardzo istotną rolę w rozwoju młodego człowieka, a także stanowi podstawę do umiejętności samoopieki w życiu dorosłym. Poprzez rozwinięcie bezpiecznego stylu przywiązania pomiędzy dzieckiem a obiektem macierzyńskim, osoba powinna dysponować zasobami umożliwiającymi jej zdolność autokontroli, samoopieki, poczucie własnej wartości i pragnienia życia. Badania pokazują, że osoby, które reagują wysokim lękiem w wyniku przywiązania lub mają tendencję do jego unikania, przejawiają wyraźnie niższą motywację chęci dbania o swoje życie i zdrowie, a także sięgania po wsparcie innych osób. Warto tu wspomnieć, że zaniedbywanie swojego zdrowia może być formą pośredniej autodestrukcji, czyli zachowań cechujących się powtarzalnością, brakiem bezpośredniego ataku na siebie, przejawiających się jako szkodliwe w odroczonym czasie, ale także wszelakie procesy wewnętrzne, jak samooskarżanie czy potrzeba bycia poniżanym, wszelkie działania zakamuflowane i niejednoznaczne: nałogi, zaniedbania, zachowania ryzykowne czy niezdrowy styl odżywiania.
Poszanowanie swojej fizyczności, a co za tym idzie dbałość o siebie, szacunek do własnego ciała i jego ochrona oddziałuje na postrzeganie życia jako wartościowego i wzmacnia skłonności samozachowawcze. Ból zaś powinien stanowić funkcję informacyjną i ochronną przed niebezpieczeństwem.
Zatem można w tym miejscu sobie postawić pytania: W jaki sposób dbam o siebie? Czy słucham symptomów ze swojego ciała? Czy dostrzegam i rozpoznaję swoje emocje? Czy opiekuję się sobą i swoim ciałem? Czy realizuję zalecenia lekarskie, czy je lekceważę? Czy znajduję czas na odpoczynek dla siebie i dla bliskich sobie osób?
A może jest też tak, że łatwiej zadbać Ci o innych z tendencją do pomijania siebie?
Filozof B. Spinoza (1632-1677) twierdził, że ciało i umysł należy traktować jak własności jednego rodzaju, które są stale we wzajemnym oddziaływaniu. Była to odpowiedź na dociekania Kartezjusza, w jaki sposób ciało i umysł jako osobne byty mogą na siebie wpływać. Tym samym można stwierdzić, że sama postawa i stosunek wobec naszego zdrowia, ciała, samopoczucia, emocji jest niejako czymś co może wspomagać i zaburzać kondycję psychiczną i cielesną. Wszelkie, nawet najprostsze codziennie aktywności, nawyki mogą stanowić informację o tym, w jakim kontakcie jesteśmy sami ze sobą.
Mamy nadzieję, że kolejne artykuły, jak i oferta Centrum Medycznego Dom Lekarski pomogą Państwu we wszelkich działaniach sprzyjającym tendencjom samoopiekuńczym 🙂
Artykuł powstał we współpracy z psychologiem, mgr Katarzyną Szaraniec.
Masz więcej pytań dot. samoopieki? Zadbaj o swoje emocje i dobre samopoczucie.
Zapisz się na konsultacje psychologiczne z Katarzyną Szaraniec, tel. 91 469 22 82.
Bibliografia:
- Suchańska, A. (2001). W poszukiwaniu wyjaśnień samoniszczenia. Samoniszczenie a kompetencje samoopiekuńcze. „Forum Oświatowe”, 2, 25, 61-73.
- Suchańska, A., Pilarska, A. (2019). Przywiązanie i kompetencje samoopiekuńcze w wyjaśnieniu pośredniej autodestrukcyjności. „Psychologia rozwojowa”, 24,1, 43-51.
- Schwark A., Cierpiałkowska L. (2016). Autodestruktywność pośrednia a styl przywiązania. „Czasopismo Psychologiczne”, 22(1), 73.